AAGAPAY: A NEW BREED OF HOPE

Contributed by PPP-9

Our country is slowly deteriorating in terms of the moral aspects and the political and economic empowerment of the people because of the foreign values that had been integrating in our lives. These have greatly affected us and our economy as well, since it propagates a bad image for our country. With the different ideas and aspirations to solve these dilemmas, a new breed of hope was created which is called the Alalay at Gabay sa Pag-unlad ng Pamayanan (AAGAPAY).

The concept of AAGAPAY was based from the fundamental values and ethics we have adopted from our ancestors like the old tradition “Bayanihan,” family-oriented and being religious, hospitable, and kind. We should manifest each good value so that it will be endowed to the future generations.

AAGAPAY is a national organization, which aims to have a SAFE ENVIRONMENT in terms of providing protection against opportunists and security against economic crisis that will sustain the development of our country. It enables its members and their families to be spiritually molded and economically stable by discovering their skills and abilities that are interconnected to the strong foundation with the Almighty God.

AAGAPAY can be portrayed as an Organization, Ideology, and Program. It has a tri-pillar that gives power and strong pedestal to any organization, cooperative, and association it networks so that an organization or cooperative will succeed.

As an organization, it is not a Political Party that intends to run as a Party List for the coming election. It has no political agenda, as it only aspires to enhance the political and economic status of every Filipinos; that for every decisions and opinions made must be in their own will and will root for a better outcome to other people.

AAGAPAY is well-known for the ideologies or philosophies it provides. One of which is to help out its members to have a strong faith to the Almighty God, no matter what religion they belong to. It urges each and every member to become righteous, to know what is right or wrong and to anticipate that God will aid them in becoming a better person. The second ideology of AAGAPAY is to put importance on our Family considering that it is the foundation and basic unit of our society. Likewise, families are our main forces especially during difficult times. They constantly provide guidance and support to comfort us. The last ideology is to adopt the 4 M’s of AAGAPAY, MakaDiyos, Makatao, Makakalikasan, and Makabayan. These 4 M’s are the powerful shield of the organization because it envisions to have a Safe Environment for the welfare of our countrymen.

AAGAPAY, moreover, is a program that enables each member to eradicate if not to lessen the economic dilemma we are currently facing. The organization furnishes three (3) programs; Livelihood Program, Education or Skills Program and Networking Program. The Livelihood Program entails to give each member employment and other services. Through the small livelihood projects that are allied to other agencies, NGOs or GOs, members can benefit to uplift their economic status. The second program is the Education and Skills Program, wherein it helps the members to improve or develop their skills and abilities through giving seminars or trainings. Aside from improving their skills and abilities, it will also strengthen their spiritual knowledge and abilities as well through having Bible Study or Madrasah. The last program is the Networking Program that tie up with other agencies or offices to help provide the needs for conducting seminars and trainings to the members and to support the livelihood projects of each cooperative or association.

To recapitulate, Alalay at Gabay sa Pag-unlad ng Pamayanan (AAGA-PAY) helps promote peace and unity in this country by embracing its ideology and vision. If we, Filipinos, adopt the “AAGAPAY” concept with all our hearts and minds, our country will achieve a Safe and Secured Environment.

Kabataan, Pag-asa ka pa ba ng Bayan?

Makabago na ang panahon natin ngayon. Tawag nga ng iba ay High Tech (Cell Phone, Flat TV, Computer, atbp.) na henerasyon, at puro instant (instant noodles, instant coffee, atbp.). Ang mga makabagong teknolohiyang ito ay may malakas na impluwensya sa ating mga kabataan, na kadalasan ay hindi mabuti ang naidudulot sa kanila at sa atin ding kaisipan.

Katulad ng mga bagay na instant, dahil sa salitang ito, akala ng mga kabataan, lahat ng naisin nila ay madali lamang makamit ng hindi pinaghihirapan. Sa pagkain, madaling pantawid-gutom ang mga instant ngunit kulang naman sa sustansya at bitamina. Kaya maraming sakit na naglalabasan ngayon dahil sa kakulangang ito. Ang mga makabagong teknolohiya katulad ng computer, TV, at iba pa (mga bagay na malawak ang impluwensyang maipabatid sa mga tao lalo na sa kabataan ang mga pangyayari sa ating lipunan) ang nagiging daan upang madagdagan ang ating kaalaman, ngunit ito rin ang nagiging dahilan kung bakit nalilihis ang kaalaman ng ating mga kabataan sa tunay na kalagayan ng lipunan.

Ang mga impluwensiyang ito ang yumuyurak sa inosenteng kaisipan ng ating mga kabataan - ang mga kabataang maaaring maging pinuno ng ating lipunan sa mga darating na panahon. Katulad ng ipinahayag ng ating pambansang bayani na si Dr Jose Rizal na ang kabataan ang pag-asa ng ating bayan. Ngunit sa panahon ngayon, tila ang mga kabataan ang nawawalan na ng pag-asa sa bayang kanyang ginagalawan. O mas tama kayang sabihin na ang ating Bayang Pilipinas ang siya mismong nawawalan ng pag-asa sa mga kabataang kanyang kinakalinga.

Ang mga kabataan ngayon mas madalas na tumambay sa kalsada sa halip na sa kanilang tahanan o sa paaralan. Tambayan nila ang mga lansangan. Dito pakiramdam nila ay malaya sila sa pagpuna ng kanilang mga magulang. Sa lansangan naipababatid nila ang kanilang hinanakit sa lipunan sa pamamagitan ng paglahok sa mga Rally. Ngunit saan nga ba nagmumula ang kanilang problema o ang ugat ng kanilang hinaing?

Matagal nang alam ng lipunan na ang ugat ng problema ng kabataan ay nagmumula sa pamilya. Mas madalas kinukulang ang mga magulang ng pansin para sa kanilang mga anak, o ang pagkakahiwalay ng mag-asawa ay isa ring nakasisira sa moralidad ng kabataan. Ang iba ay nauudyukan lamang ng kaibigang may pansariling suliranin, ninanais nitong damayan siya ng iba o ng kabarkada. Kung minsan, dahil sa kakulangang-materyal ng magulang sa kanyang mga anak, nakapagdudulot ito ng suliranin sa mga kabataan na madaling mainggit sa kanyang kapwa-kabataan. Kahit alam naman ng anak na hindi kayang ibigay ang kanyang luho sa mga materyal na bagay, sinisisi nito ang magulang sa kanyang kakulangan.

Ngunit higit na nakapagdudulot ng suliraning panlipunan ang kakulangan ng edukasyon sa mga magulang. Sa mga higit na hikahos na pamilya, inaakala nila na basta nailuwal na nila sa mundong ito ang kanilang anak ay tapos na ang kanilang pananagutan. Dahil sinisisi nila ang kanilang kahirapan, di sila nagsisikap na mapag-aral ang kanilang mga anak. Sapat na sa kanila ang makakain lamang sa isang araw. Iniaasa na lang nila sa ibang tao ang kinabukasan ng kanilang mga supling. Diskriminasyon din ang itinuturong sanhi ng problema ng mga kabataan. Dahil sa hindi pantay-pantay na pagtingin ng lipunan sa mga tao katulad ng mayaman at mahirap, bakla at tomboy, ng lalaki at babae. Nakapagdudulot ng di pagkakauna-waan sa lipunan ang maling pakikitungo sa kapwa.

Dahil sa mga ganitong suliranin, madaling maudyukan ang kabataan. Madali silang mahikayat sa masamang bisyo tulad ng ipinagbabawal na gamot. Madali rin silang mahikayat na sumama sa mga rallies.

Nalilihis na nga ba ang kabataan ngayon? Ang mga kabataan ay sumasama sa mga rallies dahil sa udyok ng mga taong nais lamang makakuha ng pagpanig sa kanila. Naniniwala kasi sila sa mga panuntunang sinabi ng ating Pambansang Bayani, ngunit niyuyurakan naman nila ang kaisipan ng mga kabataan.

Leksyon ni “Ondoy”

Malupit na pagsubok ang dulot ng paghagupit ng bagyong Ondoy nitong nagdaang Sabado. Iba’t-ibang larawan ng paghihinagpis at takot ang kinahantungan ng bawat buhay na na-ging biktima ng kalamidad. Nakapanlulumo ang mga iyak at sigaw ng paghingi ng saklolo ng ating mga kababayan.

Nang matapos ang kalamidad, makikita pa rin sa ating kapaligiran ang mga bakas ng pinagdaanang pagsubok. Nagmistulang ghost town ang ilang lugar dahil natabunan ng basura ang mga nasirang ari-arian at may umaalingasaw pang amoy. Kaawa-awa ang ating mga kababayan habang binabalikan ang kanilang tahanang puno ng putik at ang mga ipinundar na ari-arian na hindi na mapapakinabangan. Ngunit higit na masaklap ay ang mga nawalang buhay.

Wala nga naman pinipili ang kalamidad, mayaman man o mahirap, mga kilalang tao man o simpleng nilalang ay kapwa naging biktima. Ang mga kababayan nating nagpamalas ng pambihirang pagmamalasakit sa kapwa ay nakapagdulot ng pag-asa. Maging ang kasundaluhan ay agarang naghatid ng tulong sa pagsagip sa ating mga kababayan. Buong bansa na nga ang nakiisa sa pagnanais na makatulong sa mga nasalanta ng bagyo at maging ang ibang bansa ay nagpahatid na ng tulong at pakikiramay.

Isipin natin na isa itong malaking aral mula sa Panginoon kung paano tayo dapat mabuhay. Hindi ba’t may kasabihang, “Ang basurang itinapon mo ay babalik sa iyo.” Dahil sa mapangahas na pagkalbo sa mga kabundukan, pagtatayo ng mga bahay sa tabi ng daanan ng tubig, at walang pakundangang pagtatapon ng basura, ibinalik sa atin ng bagyong Ondoy ang masamang epekto ng mga ito sa ating kalikasan. Marapat lamang na matutunan nating respetuhin ang ating kalikasan, ito ang bumubuhay sa atin kung kaya’t pa-ngalagaan natin ito.

Bilang bahagi ng Adbokasya ng AAGAPAY, isinusulong din nito ang tamang pangangalaga sa kalikasan. Hindi lang pagbibigay kaalaman sa kabuhayan ng ating mamamayan ang dapat nating ipamahagi. Naniniwala ang AAGAPAY sa kaugaliang Bayanihan ng mga Pilipino. Sa kabila kasi ng mga problema, maaasahan ang Pinoy sa pagtulong sa kapwa para muli itong makabangon sa kinasadlakang dulot ng bagyo. Ngunit higit tayong dapat na magbayanihan upang muling ibalik ang sigla ng kalikasan at dapat nating higit na mahalin at pangalagaan ang kalikasang nilikha ng Diyos para sa atin.

Panawagan ni Inang Kalikasan

Napakarami ng kalamidad ang dumaan sa ating bansa. Sinasabing ang Pilipinas ay paboritong daanan ng mga bagyo dahil na rin sa kinalalagyan nito sa mundo, na ang Pilipinas ay napalilibutan ng tubig. Ang mga bagyong katulad ng dumaang si Ondoy at Pepeng o ang iba pang mga kalamidad na nanalasa sa ating bansa ay gawa nga ng kalikasan, ngunit ang naging epekto nito sa buhay at ari-arian ay maisisisi ba natin kay Inang-Kalikasan? Ilang ulit na ba tayong pinaalalahanan sa panganga-laga ng kalikasan? Kailangan bang paulit-ulit tayong magdusa sa pagkawala ng ating mga mahal sa buhay dahil sa paghagupit ng bagyo? Kailan ba tayo magigising at matututo?

Nakalulungkot man ang mga nangyari subalit ito ang katotohanan, lahat tayo ay may pananagutan. Ayon sa mga dalubhasa, ang dami ng ulan na dala ni Ondoy at ang pagbalik ng bagyong Pepeng ay sanhi ng pagbabago ng klima o mas kilala sa tawag na Global Warming. Maraming pag-aaral tungkol dito at napatunayan na epekto ito ng pang-aabuso ng tao sa kalikasan. Patuloy ang pagpapalaganap ng iba’t-ibang mga samahan upang ipabatid sa lahat ng tao ang kahalagahan ng ating kalikasan na siyang bumubuhay sa lahat ng nilalang. Katulad ng AAGAPAY na ang adhikain ay mai-angat ang pamumuhay ng ating mga kababayan. Bahagi ng Adbokasya nito ang Pag-ibig sa Diyos, na dapat ang bawat nilalang ay umalinsunod sa Kanyang Banal na Utos. Kung kaya’t nararapat lamang na ang lahat ng Kanyang nilikha ay ating pangalagaan. Ang buhay ng tao ay mahalaga gayun din ang ating kalikasan dahil ito ang inihabilin ng Diyos sa atin. Sinasabing superyor ang tao sa lahat ng may buhay sa mundo, ngunit ito ay may kaakibat na pananagutan na dapat pahalagahan ng tao - ang lahat ng may buhay sa mundo na galing sa mapagpalang- kamay ng Diyos.

Ano na ba ang nagawa natin sa mga nilikha ng Diyos? Masyadong naging ambisyoso ang tao, naging materyoso na tayo, hinangad nating pagandahin ang kapaligiran gamit ang mga makabagong teknolohiya, at nagpapakadalubhasa tayo sa pagpapa-unlad ng ating bayan. Ngunit ang kapalit ng lahat ng ito ay ang pagdungis at pagkasira ng ating kalikasan. Ang mga kabundukan na dapat ay sumasangga sa mga bagyo upang maprotektahan ang mga nasa kapatagan, ngayon ay pinatag ng mga naggagandahang golf courses at mga itinayong subdivisions. Ang mga nagsisiksikang puno sa kabundukan na dapat sana ay tumutulong sa pagpigil ng pagdaloy ng sobrang tubig na dala ng bagyo, ngayon ay mabibilang na lang, na kung minsan pa ay rumaragasa sa pagsalanta ng ari-arian at buhay tulad ng nang-yari sa Quezon. Ang mga naglalakihang gusali sa gilid ng kabundukan na nagbibigay sa atin ng kahulugan ng maunlad na lipunan (dahil sa magandang tanawin na para bang sakop mo ang lahat ng iyong matatanaw kung ikaw ay nasa itaas), na sa oras na gumalaw ang lupa ay nakakahabag isiping mataas din ang kababagsakan. Ang mga ilog, batis, sapa, at estero na dinadaluyan ng tubig mula sa kabundukan, ngayon ay kung hindi barado dahil sa basura ay natabunan na ng mga kabahayan, kung minsan pa nga ay hindi mo na makikita ang mga ito sa mapa. Kaawa-awa talaga si Inang-Kalikasan dahil sa walang pakundangang pag-alipusta sa kanya. Ngunit higit tayong dapat maawa sa ating mga sarili dahil sa ating maling gawain na bumabalik din sa atin. Ang lahat ng bagay na ating gagawin ay may kapalit. Kung kabutihan ang ating ginawa, kabutihan din ang ibabalik sa atin, ngunit kung masamang bagay ang ating gagawin ay masaklap at kahindik-hindik ang ibabalik sa atin nito.

Hindi pa nga tayo nakakabangon sa pagsalanta ng bagyong Ondoy heto na naman si Pepeng, at tila may parating pa. Matapos ang pagsalanta ng mga ito, nakapanlulumong pagmasdan ang kapaligiran dahil sa mga tambak ng basura at mga nasirang ari-arian. Maitatanong mo sa iyong sarili kung paano tayo magsisimulang muli? Mahirap nga naman linisin ang lahat ng kalat, masyadong mabigat na responsibilidad lalo na kung iaasa lang natin sa pamahalaan. Pero makakaya natin ang bumangon muli mula sa pagkalugmok. Simulan natin ito sa ating sariling tahanan dahil lahat naman ng bagay ay nagsisimula sa maliit. Magdasal tayo na sana kaawaan ng Diyos ang ating bayan. Kasabay nito ay magsumikap tayong ibalik ang kasiglahan ng ating kalikasan - pangalagaan natin ito.

Napakarami ng kalamidad ang dumaan sa ating bansa. Sinasabing ang Pilipinas ay paboritong daanan ng mga bagyo dahil na rin sa kinalalagyan nito sa mundo, na ang Pilipinas ay napalilibutan ng tubig. Ang mga bagyong katulad ng dumaang si Ondoy at Pepeng o ang iba pang mga kalamidad na nanalasa sa ating bansa ay gawa nga ng kalikasan, ngunit ang naging epekto nito sa buhay at ari-arian ay maisisisi ba natin kay Inang-Kalikasan? Ilang ulit na ba tayong pinaalalahanan sa panganga-laga ng kalikasan? Kailangan bang paulit-ulit tayong magdusa sa pagkawala ng ating mga mahal sa buhay dahil sa paghagupit ng bagyo? Kailan ba tayo magigising at matututo?

Nakalulungkot man ang mga nangyari subalit ito ang katotohanan, lahat tayo ay may pananagutan. Ayon sa mga dalubhasa, ang dami ng ulan na dala ni Ondoy at ang pagbalik ng bagyong Pepeng ay sanhi ng pagbabago ng klima o mas kilala sa tawag na Global Warming. Maraming pag-aaral tungkol dito at napatunayan na epekto ito ng pang-aabuso ng tao sa kalikasan. Patuloy ang pagpapalaganap ng iba’t-ibang mga samahan upang ipabatid sa lahat ng tao ang kahalagahan ng ating kalikasan na siyang bumubuhay sa lahat ng nilalang. Katulad ng AAGAPAY na ang adhikain ay mai-angat ang pamumuhay ng ating mga kababayan. Bahagi ng Adbokasya nito ang Pag-ibig sa Diyos, na dapat ang bawat nilalang ay umalinsunod sa Kanyang Banal na Utos. Kung kaya’t nararapat lamang na ang lahat ng Kanyang nilikha ay ating pangalagaan. Ang buhay ng tao ay mahalaga gayun din ang ating kalikasan dahil ito ang inihabilin ng Diyos sa atin. Sinasabing superyor ang tao sa lahat ng may buhay sa mundo, ngunit ito ay may kaakibat na pananagutan na dapat pahalagahan ng tao - ang lahat ng may buhay sa mundo na galing sa mapagpalang-kamay ng Diyos.

Ano na ba ang nagawa natin sa mga nilikha ng Diyos? Masyadong naging ambisyoso ang tao, naging materyoso na tayo, hinangad nating pagandahin ang kapaligiran gamit ang mga makabagong teknolohiya, at nagpapakadalubhasa tayo sa pagpapaunlad ng ating bayan. Ngunit ang kapalit ng lahat ng ito ay ang pagdungis at pagkasira ng ating kalikasan. Ang mga kabundukan na dapat ay sumasangga sa mga bagyo upang maprotektahan ang mga nasa kapatagan, ngayon ay pinatag ng mga naggagandahang golf courses at mga itinayong subdivisions. Ang mga nagsisiksikang puno sa kabundukan na dapat sana ay tumutulong sa pagpigil ng pagdaloy ng sobrang tubig na dala ng bagyo, ngayon ay mabibilang na lang, na kung minsan pa ay rumaragasa sa pagsalanta ng ari-arian at buhay tulad ng nangyari sa Quezon. Ang mga naglalakihang gusali sa gilid ng kabundukan na nagbibigay sa atin ng kahulugan ng maunlad na lipunan (dahil sa magandang tanawin na para bang sakop mo ang lahat ng iyong matatanaw kung ikaw ay nasa itaas), na sa oras na gumalaw ang lupa ay nakakahabag isiping mataas din ang kababagsakan. Ang mga ilog, batis, sapa, at estero na dinadaluyan ng tubig mula sa kabundukan, ngayon ay kung hindi barado dahil sa basura ay natabunan na ng mga kabahayan, kung minsan pa nga ay hindi mo na makikita ang mga ito sa mapa. Kaawa-awa talaga si Inang-Kalikasan dahil sa walang pakundangang pag-alipusta sa kanya. Ngunit higit tayong dapat maawa sa ating mga sarili dahil sa ating maling gawain na bumabalik din sa atin. Ang lahat ng bagay na ating gagawin ay may kapalit. Kung kabutihan ang ating ginawa, kabutihan din ang ibabalik sa atin, ngunit kung masamang bagay ang ating gagawin ay masaklap at kahindik-hindik ang ibabalik sa atin nito.

Hindi pa nga tayo nakakabangon sa pagsalanta ng bagyong Ondoy heto na naman si Pepeng, at tila may parating pa. Matapos ang pagsalanta ng mga ito, nakapanlulumong pagmasdan ang kapaligiran dahil sa mga tambak ng basura at mga nasirang ari-arian. Maitatanong mo sa iyong sarili kung paano tayo magsisimulang muli? Mahirap nga naman linisin ang lahat ng kalat, masyadong mabigat na responsibilidad lalo na kung iaasa lang natin sa pamahalaan. Pero makakaya natin ang bumangon muli mula sa pagkalugmok. Simulan natin ito sa ating sariling tahanan dahil lahat naman ng bagay ay nagsisimula sa maliit. Magdasal tayo na sana kaawaan ng Diyos ang ating bayan. Kasabay nito ay magsumikap tayong ibalik ang kasiglahan ng ating kalikasan - pangalagaan natin ito.

Indibiduwalismo: Anay ng Pamilyang Pilipino

Contributed by PPP-19

Sa pag-unlad ng isang bansa, hindi maikakailang malaki ang kontribusyon ng makabagong teknolohiya rito. Pinadadali ng mga makabagong kagamitan ang mga gawaing dati ay nangangailangan ng mahabang oras. Dala rin ng sumusulong na teknolohiya ang mga makabagong mapaglilibangan na madaling makahumalingan lalong-lalo na ng mga kabataan. Ang mga ito ay maituturing na educational at addictive rin. Kabilang sa mga ito ay playstations, psp, Nintendo dual screen, at ang source ng iba’t-ibang interactive games - ang internet.

Sa simula, natutuwa ang mga magulang sa pag-aakalang nabibigyan nila ng kasiyahan at nailalayo sa masamang bis-yo ang kanilang mga anak sa pamama-gitan ng pagbili ng mga naturang libangan. Ngunit sa malaon, ito ang nagdudulot ng isang mas masamang impluwensya ng indibiduwalismo. Ito ang yugto na sila ay nagiging self-reliant, independent, at nagkakaroon ng false self-confidence. Ito rin ang naglalayo sa kanila sa reyalidad ng buhay maging sa kanilang mga kapamilya at kasambahay. Nagiging sarado na ang kanilang isipan sa mga payo at paalala ng kanilang mga magulang, mga nakatatandang kapatid, at mga kamag-anakan. Umiiral na sa kanila ang banyagang kaugalian at paniniwala na nakikita at natutunan nila sa mga nabanggit na libangan. Sa pagkalulong sa mga libangang ito, napapabayaan nila ang kanilang pag-aaral at maging ang baong salapi sa paaralan ay nauubos dito.

Ang mga ito ay sanhi ng indibiduwalismo na salungat sa ating nakagisnang matibay na bukluran ng Pamilyang Pilipino. Sanay ang Pamilyang Pilipino na nagsasalo-salo sa hapag-kainan at nag-uusap-usap. Sanay tayo ng sama-samang nagsisimba at namamasyal kapag araw ng Linggo. Kung hahayaan nating mga magulang na mamayani ang indibiduwalismo sa ating mga anak, ito’y magsisilbing anay na sisira sa ating pamilya. Subalit madaling maagapan ang pagkalat nito sa pamamagitan ng madalas na family bonding activities. Dalasan rin natin ang ating pakikipagtalastasan sa ating mga anak. Ipaunawa natin sa kanila ng maaga ang masamang naidudulot ng makabagong teknolohiya kung hindi magagamit sa tamang paraan. Ipamulat natin sa kanila ang kahalagahan ng isang matibay at masayang Pamilyang Pilipino. Simulan natin ang pagbabago sa loob muna ng ating tahanan, patungo sa pamayanan.